Vliegende Tassen en moppende mederwerkers

Hallo Allemaal,

Allereerst alle bedankt voor jullie reacties. Leuk om te lezen dat mijn verslagen gelezen worden. Af en toe heb ik een spellings foutje maar het toetsenbord werkt hier net even anders.Bovendien weet ik niet hoe het vraag teken werkt.

Na mijn rustdag lees regendag in warburg ben ik verder gefietst richting het oosten. Ik besluit een verkorting te nemen. Dat scheelt 30 kilometer van de route. Dit doe ik niet omdat het korter is maar wel omdat het mooier is. Over deze verkorting maak ik geen tijd winst want ik moet een flink gezwel over. 15 kilometer klimmen met 7 Procent. Over bospaden,los liggende takken en over flinke plassen.
De afdaling is het moeilijkste want ik ga over een grind pad naar beneden met af en toe een flinke gaten in de weg. Ik zie dan ook regelmatig achter me een rode tas liggen. Van wie is die
Die is natuurlijk van de rokende fietser. De omgeving is erg mooi groen, langs een rivier en af en toe een dorpje met vakwerk huizen.
Na de klim en afdaling kom ik een nederlands stel tegen die vertellen dat de route zwaarder wordt en dat ik zń 20 kilometer van mijn dagafstanden moet afhalen. Ze vertellen dat ze nu zo"n 125 kilometer per dag fietsen. Ik vertel hem dat ik me onder tussen niet laat gek maken en dat hij met de stroming mee fietst van de rivier.
Ze vertellen dat ze een jongen waren tegen gekomen die onderweg was naar praag met de fiets en de trein al geboekt had naar huis. De stress stond in zijn ogen vertelde ze. Net als mijn vrienden doet hij ook boeken. Ik vindt dat onzin en neem gewoon een klein lees boekje mee die niet al te zwaar is.

De ochtende sta ik vaak rond 7 uur op en zit om half 9 op de fiets.
In witzenhauzen waar ik overnacht vertelt de buurman dat ik in mijn slaap hele gespreken heb met mezelf. Ik geloof deze duitse buurman niet zo of ik begrijp hem verkeerd.

Hoe verder de route loopt, hoe zwaarder hij wordt. De ardennen stelt niks voor met glooiende heuvels dit is veel erger. De wegen zijn zeer slecht en soms een lange keienweg. Ik besef wel dat ik heel gelukkig ben op de fietst en ik spreek veel plaatstelijk bevolking. De mensen zijn erg aardig maar hebben een armoedig en domme uitstraling.

Ik ben onder tussen zn 700 kilometer van huis af en wordt keihard gefornteerd met thuis als ik mijn dagelijkse boodschappen doe. Er staat een winkelbiende te moppen oftwel dweilen.Dat moppen doet me erg aan thuis denken. Aantal vrienden van mij hebben flink last van hun hormonen lees Nestaldrang. Ondanks hun vlinders in hun buik en het samenwonen. Benoemen ze hun vriendin Mop. Gewoon heel zakelijk bij de feiten.

De campings zijn erg sober en Helaas ben ik genoodzaakt om jullie het een en andere aan toilet geheimen te vertellen. De toiletten zijn over het algemeen redelijk schoon maar er is af en toe een uitzondering. Bijvoorbeeld in Henfstad heb ik het te doen met een dixi toilet die al zeker 3 weken niet is geleegd. Helaas moet ik voor een grote boodschap. Ik denk en hoop dat als ik nou een sigaret op steek ruik ik het niet. Dus ik al rokend het hokje in. Doe de deksel omhoog. En het ruikt als een lijkenlucht en zie een drol van z"n 15 centimeter met een diameter van 3 centimeter. Omringt door gele urine en toilet papier. De totale inhoud schat ik op z"n 40 liter. Helaas moet ik er toch wat overgevels bij voegen.

Op deze camping wordt ik door medegasten uit genodigd bij het kampvuur met een biertje. Helaas de volgende ochtend een kater en verdwaal ik veel.

In marktschorgas sta ik op een gesloten camping. Helaas was op de camping daarvoor ook niemand aanwezig. Toch wel spannend en gaaf.
Ik sta midden in het bos en alleen een paar wandelaars hebben mij gezien. Het kost me wel 50 cent voor de douche. Dit kan er nog net van af.

De wegen worden nog slechter en zwaarder. Af en toe asfalt maar daar zitten der mate vele en diepe gaten in dat wederom mijn tassen eraf vliegen. Ik moet er niet aandenken om over deze wegen met regen te fietsen en wacht ook met mijn rustdag op een regendag. Helaas kom ik deze niet tegen tot Praag.
Dit breekt mij der mate op dat ik 2 dagen voor Praag er helemaal door heen zit. Welke gek gaat er nou naar Praag fietsen, alleen en in een koude september maand. Ik probeer mezelf op te vrolijken door naar de omgeving te kijken. Erg mooi hier. Wat ik thuis veel te horen krijg is ik ben druk! Van vrienden en familie. Omdat iedereen dat zegt moet dat wel een prettig gevoel zijn. Dus ik zeg continu tegen mezelf dat ik druk ben.
Helaas wordt ik hier alleen maar depressiefer van. Schijnbaar ben ik toch een beetje vreemd en anders dan andere mensen want ik kan niet druk zijn.
Na de flinke dip hoef ik nog maar 1dag te fietsen tot praag 30 kilometer. Helaas doe ik hier 7 uur over. Niet omdat ik matriaal pech heb maar Praag voorbij fietst en ik daar 10 kilomet later pas achter kom. En ik de hele middag aan het zoeken geweest naar toerist info en de camping.
Ik blijf tot dinsdag in praag en start ik mijn laatste 500 km tot Magdeburg.
Ik sta op een super de luxe camping met computer,gratis douche, kook gelegenheid,wasmachine ect. Dit is wel de duurste sinds de grens ik betaal
195 kroon per nacht dat is 8 euro. De andere campings betaalde ik 70,90en 110 kroon. Maar dan komen weer weer op de toilet geheimen, maar de locaties zijn super.
Ondertussen ben ik mijn dip uit, maar nu doet mijn lichaam zeer. Toch iets te lang door gefietst. Tocht is zeker een aanrader en heb erg veel mazzel met het weer. Overdag rond de 18 graden en in de nacht rond het vries punt. Ondanks de klachten van afgelopen dagen ben ik erg gelukkig en heb kei leuke ontmoetingen. En een prima toch.
Tot Magdeburg is het 500 kilometer plat fietsen. Ik reken hier 7 a 8 dagen voor. Daar stap ik op te trein naar huis. Groeten aan iedereen die dit leest en maak je niet te druk!
Groeten de rokende fietser Sietse Bunk